Zo, 2020 loopt op zijn einde, maar in tegenstelling tot de meeste jaren ervoor, verlaten we dit jaar met een zucht van opluchting. Wat een jaar ook !
We begonnen eraan, een beetje zoals we beginnen aan een nieuw samengesteld gezin, vind ik: hoopvol en vervuld van goeie voornemens: deze wordt beter dan de vorige !
Het nieuwe jaar gaf ons echter vooral uitdagingen en teleurstellingen - we moesten afscheid nemen van vrijheden en vanzelfsprekendheden en zagen onze persoonlijke cirkels steeds opnieuw kleiner worden...
We moesten als maatschappij begrippen gaan herdefiniëren: "essentieel" voor de ene bleek bleek best wel misbaar voor de andere, "gezond verstand" bleek afhankelijk van persoonlijke invulling, en "bubbels" bleken plots geen cava of champagne meer te zijn.
Onze wereld werd kleiner en toch moesten we meer keuzes maken dan ooit. Wie we wél konden zien en wie niet, of we op reis gingen naar het buitenland of toch liever niet. Gingen we voor Skype, Google Meet of toch maar Whatsapp ? Onze grenzen werden strenger en toch moesten we ze verleggen: we leerden thuisonderwijzen, en digitaal aperitieven. Online shoppen bleek plots geen zonde meer, maar noodzaak. De auto bleef vaker thuis en we gingen met z'n allen aan het wandelen.
Ik geloof echter in de verrijking die dit soort van uitdagingen ons kunnen bieden en misschien komt dit wel doordat ik de zoektocht naar een nieuwe manier van samenleven, terwijl je nog met één been in een oud systeem staat, zo herkenbaar vind: het heeft gelijkenissen met het terechtkomen in een nieuw samengesteld gezin !
Ook daar moeten we vaste waarden anders gaan invullen - wie viert de feestdagen waar, en wie geeft wat precies ? Ook daar worden we geconfronteerd met keuzes en vragen waar we eerder nooit bij stilstonden: wat zijn huishoudregels en welke vallen onder opvoeding ? Gaan we samen op vakantie of toch beter elk apart ? Mag ik mijn kinderen meer verwennen als ik dat wil, of moet alles echt gelijk zijn ?
Binnen een NSG ervaren we hoe patronen uit het vorige gezin op de helling staan, en willen we de gezondheid van het nieuwe in stand houden, moeten we het oude in vraag durven stellen, en ook onze eigen invulling van "wat hoort".
Transformation is often more about unlearning than learning (Richard Rohr)
Daar draait het ook bij plusouderconsulenten om: oude patronen blootleggen, en kritisch kijken naar wat we vanzelfsprekend denken te vinden. Bewust worden van onze eigen veronderstellingen en (voor)oordelen, en afleren daar toch steeds eerst naar te luisteren, biedt pas echt de ruimte voor het verwerven van nieuwe inzichten.
Met de juiste begeleiding weliswaar, waarbij het aanreiken van manieren om dat zelfinzicht te bereiken en tools om met noodzakelijke uitdagingen om te gaan centraal staat, zodat de verandering duurzaam is.
We kunnen lessen leren uit de tegenslagen en hindernissen op ons pad, als we daarvoor open willen staan. Niet alle oude gewoontes zijn van de goeie soort, tenslotte ;-)
Met die visie op het verleden kunnen we de toekomst hoopvol en met nieuwe goeie moed tegemoetkijken: 2021 geeft ons de kans om uit de schipbreuk die 2020 was, iets nieuws op te bouwen - met nieuwe inzichten en nieuwe appreciatie voor wat we eerder als vanzelfsprekend zagen. En hopelijk zijn bubbels dan weer gewoon wat ze horen te zijn, en kunnen we er terug mee klinken op een communie, lentefeest, huwelijk of gewoon om het weekend mee in te zetten.
Ik wens jullie dan ook allemaal een hoopvol, vreugdevol oud & nieuw, en zie jullie graag terug in 2021 !