Tijdens de eerste lockdown periode van maart tot mei 2020 werd ik geconfronteerd met de problematiek om 5 thuisstuderende kinderen te combineren met een thuispraktijk. Niet enkel omdat ook die studenten een eigen plek zochten voor studie en ontspanning, maar ook doordat ik mijn werk en privé-leven onvoldoende kon scheiden op deze manier. Om maar een idee te geven: de toiletruimte was zowel voor kinderen als cliënten ;-) Allesbehalve optimaal om de beloofde rust en privacy te bieden die mensen net komen zoeken bij een bemiddelaar en coach.
De tijdelijke verhuis was kort hierna dus een feit, en ik ben blijvend dankbaar aan de plek die mijn schoonbroer mij bood in zijn eigen huis.
En toch jeukte het om terug dichter bij mijn eigen huis te kunnen werken. De (echt wel geringe) woon-werkverplaatsing vond ik belastend en beperkend, en ik miste een eigen plek...
De droom ontstond: een eigen praktijkruimte bij huis, maar niet meer in huis. Na veel zoeken op Google, Instagram en Pinterest kwamen we op de idee om een oude zeecontainer aan te kopen en te verbouwen tot praktijk. Zo gedacht, zo gedaan en in augustus 2020 werd "mijn" container geleverd... Ze zag er niet uit: gedeukt en verroest - enthousiast als ik was geweest, stond ik toch even stil bij de omvang van de werken waar we aan waren begonnen.
Maar: dag per dag, stap per stap. Ik benadruk bij mijn cliënten altijd dat verandering tijd vraagt, en dus moest ik hier ook naar mezelf luisteren. En net zoals bij veel van de relaties waar ik mee aan mag werken, moest hier eerst een analyse worden gemaakt van wat er nodig was om die verandering te verwezenlijken. Centen - vanzelfsprekend. Dus die moest ik lenen bij de bank. Tijd - véél tijd, en de Corona-epidemie gaf ons tijd, tijd die we anders op terras, vakantie of speeltuin doorbrachten en nu anders konden benutten. Middelen en kennis - en daar kon ik rekenen op mijn man. Als ervaren doe-het-zelver beschikte hij over heel wat know-how en al dat gereedschap dat ik soms vervloekte in de garage, kwam nu schitterend van pas.
Zo ontdekte ik ook dat hulp vragen soms gewoon noodzakelijk is. En dat je meer hebt dan je denkt, als je maar eens rond je kijkt (op zolder en in de kelder bijvoorbeeld).
In weer en wind hebben wij met z'n tweeën gevloekt en geploeterd, maar ook veel mooie momenten beleefd. Mijlpalen zoals de openingen voor de ramen, waardoor we plots letterlijk het licht zagen; zoals ook de eerste keer dat we binnen konden werken en de deur toetrekken (midden in de winter geen te onderschatten mijlpaal !); zoals ook het toilet dat werd geïnstalleerd en die eerste strepen witte verf die het einde van het traject aankondigden.
We braken af, en bouwden op. We maakten plannen, en moesten die aanpassen. We zetten een timing, en gingen er ruim over. En toen was het plots "af".
Mijn container is nu mijn praktijk geworden, en ik hoop vooral dat het mede mijn cliënten inspireert hoe je van iets wat op instorten staat, toch terug iets moois kan maken. Of dat nu een relatie is, een echtscheiding of het eigen leven: het is nooit te laat, te moeilijk of te pijnlijk om aan de slag te gaan, om hulp te zoeken, om die kracht in jezelf te vinden.
Op die manier staat de nieuwe praktijk voor meer dan enkel een verbouwing. Het was mijn persoonlijke traject - eentje van net geen 9 maanden tussen concept en opening. En in die maanden ontdekte ik bij mezelf ook terug beperkende overtuigingen, realiseerde ik me opnieuw hoe snel ik herval in bepaalde patronen en hoe ik dankzij dat besef en die confrontatie kon kiezen om de dingen anders aan te pakken. Het kwam ook onze relatie ten goede: in voor- en tegenspoed. Want elk traject kent zijn mindere momenten, momenten dat je het doel uit het oog verliest, dat je de weg kwijt raakt en vooral het geloof dat dit ooit nog iets wordt. Samen hou je elkaar gemotiveerd, niet door die angsten en twijfels in vraag te stellen of snel te willen oplossen - wél door oprecht te luisteren naar elkaar, open te staan voor wat de ander écht zegt en in die erkenning en rust de moed terug te vinden. En samen trots te kunnen terugkijken op wat we realiseerden.
Vanaf 14 maart 2021 mag ik mijn cliënten dus ontvangen in Mijn Eigen Plek - die ook jullie plek is. Een plaats waar ruimte is voor verwondering, bewondering, eerlijkheid en erkenning. Maar ook voor pijn en verdriet en bovenal herstel en heropbouw.
Hopelijk tot gauw !
コメント